Bobanın, Oolun hem Ayoz Duhun adına!
Sevgili kardaşlar hem kızkardaşlar,
Eni yılı biz çekedyeriz iki yortuylan, angısınnari her yılın biz bakȇrız hem her yılı çekedyeriz.
Herkerä eni yıl hem herbir işimiz hepsi lääzım klisedän çeketsin, Allahın izininnen. Neçin deyni herbir işi, ani çekedyeriz Allahtan yokkana izin, o diil iilä.
Böönkü gündä bizdä var iki yortu, bir yortu, ani var dozdolay kesinmesi (Обрезание Господне). O var ölä adet çıvıtlarda, açan çoçuk duȇr da sekizinci günä onu getiryerlär kliseyä, bunnan o adȇnyer Allaha. Bu adeti tamannȇȇr Hristos da, neçin deyni O gelmedi bozmaa zakonnarı, O geldi onnarı düzmää, geldi onnarı tamannamaa. İkär Hristoza hiç diildı lääzım bu adet, neçin deyni O var Kendi Allah hem da Onu diil lääzım adamaa Allaha, O Kendi Allah, ama bozmamaa deyni zakonu hem olmasın laf deyni, ani kimsa nesa demesin bulmasın kötülük, onuştan O yaptı nicä düşer hepsini sırasıncasına.
Neçin biz buna taa başka taraftan bakmȇrız, neçin deyni bu adet artık kaybetti kuvedini, neçin deyni onu diiştirdi taa paalı adet, angısına denilyer Vartizlik. Apostol Pavli ölä da söleer: ”Обрезание ничто и необрезание тоже ничто”. Vartizlik bizä deyni var taa ileri hem taa paalı, neçin deyni insan giryer Kliseyä Vartizlik aşırı, insan olyer Klisenin aylesindä Vartizlik aşırı, insan adanyer, birleşyer Allahlan Vartizlik aşırı.
İkinci yortu, angısını biz böönkü gündä bakȇrız, o var büük Ayoz — bütün dünnyenin üüredicileri, onnar vardı üç, biz onnarı üçünü da anȇrız herkerä herbir izmettä — Büük Vasiliy, Grigoriy Allahsözlü hem İoann Altınazlı.
Herkerä herbir ayozun yaşamaklarını aldıynan, göryeriz nekadar onnardan bizä deyni var almaa örnek. Onnarı bir-iki laflan yok nicä annatmaa, ne onnar yapardılar, izmetleri vardı pek çok hem pek büük.
Büük Vasiliyin vardı izmeti Ayoz Yazıda, o annadyer bizä Ayoz Yazıyı, Liturgiyayi, angısını biz böön kullanyerız. Büük Vasiliyin Liturgiyası olyer yılda on kerä, onnar olyer biraz taa uzun, neçin deyni var saklı dualar. Zor gelyer dayanmaa uzun slujbaları, Altınazlı İoann yapȇr bizä te ölä, ani yorulmayalım, ama gelelim da dua edelim Allaha, biraz taa kısa Altınazlı İoannın izmetleri, ani olyer bütün yıl.
Acaba te o ayozlara, kim yaşardı iki bin yıl geeri, taa mı kolaydı?
Büük Vasiliyi çok türlü kooladılar. Biz böön onnarı hepsini bilmeeriz, biz bilyeriz, ani nesa sölenyer klisedä, ani onnara birisi bişey demedi, bir erdä onu koolamadılar. Ama Büük Vasiliya gelyer bir kasabanın başı da söleer, ani o koolamasın, cenk etmesin yalancı üüretmeklärlän, neçin deyni onu yollayaceklar nerayı sa yaban erä, ya da alaceklar onun vaarlıını, ya da onu öldüreceklär. Büük Vasiliy bulyer onnara bir cuvap, o deer: “Nereyı da beni koolaasınız, bütün toprak var Allahın, bän nereyi da gitsäm, hererdä var Allah. Her siz beni koorkudyarsınız , ani alacıınız benim vaarlıımı — bendä var bir kat ruba hem birkaç kiyat. Taa zeedä siz bendän almaycıınız, her koorkudyarsınız, ani öldüreciiniz beni — ölüm beni taa tez yaklaştıracek Allaha, Kimi bän aarȇȇrım bütün yaşamamda uur, ani taa tez birleşmää benim Allahımnan”.
Biz böön gücenyeriz, açan kimi sa kaybedyeriz, ani kim sa geçilyer bu dünnedän. Ayozlar gücenmärdilär, neçin onnar okadar sölärdilär: ”Bän taa tez isteerim karşı gelmää Allahlan, Angısına bän bütün yaşamamda alatlȇȇrım, çalışyerım karşı gelmää” .
Te o ayozlara diildi bizdän kolay, onnara taa zoordu nekadar bizä. Bizä var sa neredä sa birär küçücük köstecik, onnara lääzım savaşmaa dayanmaa.
Bir taa genç monah sorȇȇr taa büük yaştan monaha: kim o var monah, kim o var hristian? O alyer da çıkaryer kendi, ani monahlar başına giyerlär – klobuk, da sıbıdyer onu erä, da çiiner tozlȇȇr onu, da deyer: “Te bölä te monah lääzım olsun!”.
Hristian da te ölä lääzım olsun, ani çiinesinnär dä, tükürsünnär da ona, zeetlesinnär da – o lääzım kalsın hristian.
Te ölä bizdä lääzım olsun.
Nicä da olsa, ne da bizä sölesinnär, biz genä da lääzım kalalım hristian – o var hepsindän ileri hem hepsindän paalı. Diil, ani bir laf söledilär da biz küseeriz, Klisää küstük, da şinään sora başka gitmeyecäm. Onu var nicä yapsın sade dik insan, angısı izmeteder şeytana.
Açan biz isteyeriz izmet etmää Allaha, biz lääzım, Hristos gibi, ne da zeet olmasa bizä, nicä da öldürmesinnär bizi, dayanalım. Hristozun lafları, angılarını herbir Liturgiyada işidyeriz “Ne mutluk sımarlamarını”: “Ne mutlu siz Benim adım için kolayannar…”.
Bu lafları biz lääzım herkerä tutalım fikirimizdä. Bakȇrız, kim sa dedi bizä, birdän aklımıza gelyer, bizim gözlerin önünä çıkȇr, bizim fikirimizä giryer te o laflar: “Ne mutlu siz Benim adım için kolayannar”. Söledilär — dayandık, yuttuk, tükürdüy sa – sildik onu, da gideriz ötä dooru, neçin deyni bän varım hristian.
Başka bizä bir da köstek diil lääzım olsun bişey, bän hristian – bän te böölä lääzım yapayım, bän te böölä lääzım götüreyim kendimi. Ozaman da biz artık taşıyerız ad hristian, ozaman biz benzeyeciz te o ayozlara, angısınnarın adlarını taşıyerız hem angısınnar izmet ettilär Allaha, hem böönnän-böön biz onnara dua ederiz, onnar da bizä olyerlar yardımcı bu yaşamamızda üstelemää günahlarımızı. Amin.
Prot. Feodor Karakalçev