Bu gün – cumeertisi, nezaman anılyer hepsicii, kim geçildi dünyä yaratmasından. Her kerä ilk biz anȇrız bizim bobalarımızı-analarımızı, dädularımızı, malilerimizi.
Çeketmedän bölä gün yoktu. Bu gün kurulyer 1380 yıldan sora: knäz Dimitriy Donskoy gidärkana duşmannarını (tatar-mongollar) üstelemää, uurȇȇr prepodobniy Sergiy Radonejskiya, onun monastırınä Troiţa-Sergiev lavraa, da isteer iisözlesin onu gitmää cenkä. Da gittiynän cenkä, usteleerlär duşmannarı. Sergiy Radonejskiy veryer kendi iki monahını: Osläba hem Peresvet, angısınnar giderlär Dimitriy Donskoylan bilä da orada veryerlär canını kendi topraan için, kendi duumuş eri için. Cenktä ölyer üz bin kişi. Açan Dimitriy Donskoy gelyer geri, uurȇȇr prep. Sergiya da isteer, kim geçildi bu cenktä, hepsini anmaa. Sora da kurȇrlar olsun her yılın bu gündä – en yakın cumaa ertisi Kasıma — anılsın her kerä hepsicii, kim kanını döktü, kim cannarını koydu. Ondan sora kalyer, ani anılyer hepsici soylar da, ölä da kalyer bu gün Dimitrievskaya roditelskaya subbota.
Bizim Ayoz Klise brakmȇr duasız onnarı, kim geçildi. Ayoz Klise çaaryer bizi, her kerä onnar için getirelim dualarımızı, neçin deyni onnara olyer pek büük fayda. Biz onnar için dua ederiz, onnar da dua ederlär bizim için.
Da te böölä her kerä Klise var bir aylä. Bu ayledä kimsey kalmȇr gücenik, kimsey kimisa çiinämeer, kimsey kimi sa unutmȇr. Orada her kerä var yardım, savaşyer Allah bir da insan gitmesin kayıba, ama her kerä dönsün, kurtulsun. Kim da bulunyer zeet erindä, onnarı da çıkarmaa oradan, ani onnarın günahları da af olunsun, onnar da kurtulsun, onnar da bulunsunnar Gökteki Padişahlıkta Allahlan bilä.
Her bir olmaydı yaşamak öbür dünyedä, ozaman bizim yaşamamız olacıydı boşuna. Nicä soleer vakıdında A. S. Puşkin kendi kahır uurlarında:
“Дар напрасный, дар случайный,
Жизнь, зачем ты мне дана?…”,
ani bu yaşamak boşuna vermä gibi. Ama ona geeri bir arhierei Filaret yazȇr – diyl boşuna verili bizä bu yaşamak, ama o var Allahın büük sevgili baaşışı hepsimizä deyni.
Bizim aklımızda herkerä olaydı ölüm vakıdı, biz hiç yapmıycidık günaa. Bileräk, ne bekleer bizi günahker yaşamaktan sora öbür dünnedä, biz bir keret kıyışmıycıydık yapmaa günaa. Biz hepsimiz savaşacıdık yaşamaa ölä, ani sabaa var nicä kaarşı gelelim Allahnan. Düşünelim:»Neynän bän çikacam Allahın önünä, açan bän bölä günahkerim. Böön yada saaba Allaa alacek benim canımı, neylän bän çikacam Allahin önünä?»
Allaha deyni var üç türlü izmet:
bir, biz umut ederiz Allahtan baaşış;
ikinci, biz koorkêrız, ani Allaa bizi cezalaycek,da biz bulunacız zeetlerdä, da bu iş için savaşêrız yapmaa islä hem istämeeriz prost yapmaa;
üçüncü, en paalı, en büük izmet Allaha o var sevgilik, açan severiz Allahı da istämeeriz yapmaa ne sa günaa.
Allah kableder bunnarı üçünüda. Onun için da Allahı her kerä lääzım tutmaa aklımızda, her kerä lääzım ölüm vakıdını da tutmaa aklımızda, yapmamaa günaa da bulunmamaa zeetlerdä, ama bulunmaa te o Allahın Aylesindä, nereyi Allah kableder, sever hem bir insanı da unutmêêr, bizi, günaahkerleri, da unutmêêr, onnarı, kim geçilmiş, angısınnarı biz her kerä anêrız. Onnar da bekleerlär bizdän duvaları, bekleerlär toplanmaa da olmaa bir Ayledä. Amin.
Prot. Feodor Karakalçev