Проповедь прот. Федора Каракальчева в финальной части рождественского концерта
En büük örnek bizä gösterdi Saabi İisus Hristos. Sevgilik örneeni, açan duudu suuk laamda, fukaarä erdä, sayvanda.
Bizdä var hepsindän paalı bizim canımız. Biz canımızı koyarsaydık kiminsa için, o var en büük sevgilik. Allaa gösterdi bu sevgilii, açan duudu erä… Sevärkän insanı, O verdi hepsini, ne var Onda. O kabletti güüdä, O verdi canını, çekti zeetleri, gerildi stavroza, kabletti ölüm bizi kurtarmaa deyni. Bizä vermää hepsindän, ne lääzım, hepsindän, ne paalı bizä, — kurtuluş. Biz deyeriz Hristoza, ani O var Kurtarıcı. Allaa geldi kurtarmaa bizi.
Herbir iştä, baktıynan doz-dolay, göreriz Allahın izmetini. Biz göryeriz Allahın deriz izmetini, nicä Allaa çalışȇr bizim için. Da böönkü bizim sţenada da herbir nomerdä vardı ölä uurlar, angısınnarda biz lääzımdı tanıylım Allahı. Herbir uurda. Gösteriler bizä, ani mallar, angısınnar bulunyardılar sayvanda, suuk laamda, onnar kaarşlȇȇrlar, onnar tanıyerlar Allahı. Öbür sţenkada vardı ölä laflar “Запомни, что самый яркий, самый большой пример любви показал нам Бог, когда родился в вертепе!” En büük sevgilik örneeni gösterdi bizä Allaa, açan duudu erä.
Biz böön varız aaz inanlı, yufka inanlı, ani düşmeer olsun gagauzlarda. Düşmeer ölä olsun, ani bizim aramızda olsun aaz inan hem yufka inan, neçin deyni bizä bu inan 2000 yıl hep getirildi. Biz var nedän utanalım, onu korudu bizim bobalarımız, dädularımız, analarımız, hepsi. Biz onnarın önündä lääzım utanalım kaybetmää inanı, neçin deyni herbir vakıt bizdä böön ne kaldı adetlär, onnar hepsi baalıydı Allaha.
Biz böön nedänsa hep koorkȇrız. Korkȇrız, acaba sabaa, ne iyeciz, nicä teşin hepsi kalktı paaya, ne yapacez, lääzım bulmaa iş, lääzım kazanmaa, lääzım te o, neredä yaşayacez, nicä olacek. Nedän var nicä korkmaa, açan böön bizä malların arasında, böönkü sţenada işidildi ölä laflar “Друзья, вы испугались угроз какого-то нечтожного шакала, когда с нами Бог, когда Бог рождается на землю!” Te o bizä deyni var örnek. Bu pildayı çevirdiynen bizim dilimizä, o gösteryer, ani te o boş kaçınmaklar, angısınnar böön bizdä var, biz onnardan diil lääzım korkalım. Biz lääzım korkalım sade bir iştän – yapmaa günaa, yapmaa nesaydı prost. Nicä var nicä nedänsä korkmaa, açan bizimnen Allaa, açan Allaa duudu erä, Allaa geldi bizim aramıza. Herkerä bizdä, gagauzlarda, vardı inan, gagauzlar korkmazdılar bişeydän.
Neçin biz şindi çekederiz korkmaa? Kalyer sade, ne yapmaa gagauzlara? (Böön, hepsi benim laflarım baalı te ona, ne oldu böön sţenada). Nicä işidyeriz türküdä, orda vardı ölä laflar “Duaya toplanın, hristiannar. Duaya toplanın, Gagauzlar!” Kalyer gagauzlara sade kaybetmemää te o inanını, kaybetmemää te onu, nelär vardı bizdä, nelär bizä verildi. Diil lääzım düşünelim, nezamansa bizim analarımıza-bobalarımıza kolaydı. Biz böön deyeriz, ani böön zor büütmää uşak. Nekadar kolaydı bizim bobalarımıza-analarımıza, angısınnar büüdärdilär 9,10,12 uşak hem taa zor vakıtlarda. Böön demää, ani bizim vakıt zor, diil lääzım. Bizä var nicä demää, ani zor vakıt sade bir taraftan – günaa taa zedä çekettik yapmaa. O taraftan zor. İstediynän iilik yapmaa, hep var vakıt, hep var er iilää deyni. Böön bizä kalyer sade toplanmaa duaya. Bizä kalyer sade birlik olmaa, gagauzlara, kaybetmemää, kaçırmamaa te onu, neyi bizä verdi yıllarlan dedelerimiz. Te onun için, isteerim, kalsın bizdä te o laflar, angısınnar böön bırda çalındı, sölendi, onnar yazılsın bizim üreemizdä: “Duaya toplanın, hristiannar. Duaya toplanın, gagauzlar. Birlik olun, gagauzlar!”
Prot. Feodor Karakalçev
