İoann Vartizedici söleer: “Yok taa çirkin büük fenalık, nekadar, açan fena karı bulunyer kendi üfkesindä. Taa kolay olsun senin işin üz ilannan, nekadar olsun bir kötü karıylan, angısı bulunyer üfkesindä”.
Karılar izmetederlär pek çok, onnar terbi ederlär uşakları, izmetedärdilär Hristoza da taa çok karılar bir korkusuz. Ama göryeriz nekadar çirkin iş var nicä yapsın karı — öldürsün.
Prorok İlieyı aaraadı öldürmää padişahın karısı İezavel. Prorok İliya korkardı İezaveldä, o kaçtı ondan, neçin deyni bilyärdi, ani o var nicä nesa yapsın. İezavel dedi: “Bän uslanmayacam görmedän, nicä prorok İliyeyin güüdesini iyerlar köpeklär”. Da prorok İliya aliz korkȇr ondan da kaçȇr.
Kim o prorok İliya?
Onda vardı okadar büük kuvet, ani durguttu gökleri. Üç buçuk yıl yaamadı yaamur, onun bir lavınnan gök gürüldedi, onun bir lavınnan yaamur çeketti yaamaa. Allah seslärdi onu. Nekadar büük vardı kuvet, nekadar büük vardı Allahın önündä prorok İliya, ama fena karıdan o korkȇr da kaçer. Nekadar çirkin var bu iş! Solomon söleer: “Taa islä yaşamaa bilä üz aslannan, üz da ilannan, nekadar yaşamaa fena dilli hem kötü karıylan”. Okadar çirkin! Okadaradan insanda var nicä olsun büük fenalık!
Her bir okuduysak Ayoz Yazıyı, orda vardı bir adam Samson, angısı pek büüktü kuvettän, ani karşı geldiynän aslannan buȇȇr onu; soraa da üz kişiyi öldüryer sade bir eşään kemiinnän — okadar büük kuvet varmış onda. Da kim onu satȇr? Kendi karısı! Kendi karısı, kim ani sevärdi, kim ani onunnan bilä yatyardı. O kırkȇr Samsonun saçlarını, baalȇr onun ellerini da veryer adamini duşmannara. Kim? Kendi karısı veryer!
Böön da biz göryeriz çirkin işlär, deyni fikirsizliklän çok işlär yapȇrız. Birtürlü toplamȇȇrız fikirimizi da düşünelim, ne biz yapȇrız öldüryarkana kendi uşaklarımızı. Da açan sıra gelyer ayırmaa kaybetmäämi kendi uşaklarımızı, biz ayıryerız kendi raadımızı, biz korkȇrız kaybetmää işimizi, biz korkȇrız kaybetmää saalımızı da uşaklarımızı öldüryeriz kaskatı çetin üreklän.
Neçin?
Sade bana deyni olsun raat, sade bän astalanmayım, uşaam ölsün, ama bän ölmeyim. Te ölä bizdä olyer, ani ayıryerız, ne bizä uyer, denämeyeräk, ani suratımız hem da her bir erimiz bulanık kannan. Angı kannan? — Kendi uşaklarımızın kanınnan bulanık. Bu var hepsindän çirkin günah ne var nicä yapsın karı düşünmedään, ozaman Allah da yok ona deyni.
Bölä örnek Evangeliye bizä gösteryer, ani çirkin işlär var nicä olsun insanın akılsızlıından. Çekedyer hepsi bir taraftan karılardan – fenalık, çok görmäk, adamın da trafından — kevlilik, adam kevlenyer da yapȇr pek çirkin işlär. Neya böön deeriz, ani “bän hiç bunu yapmıycam”, biraz kevlendiynan, saroş olduynan çirkin işleri çekedyeriz yapmaa.
Onuştan bizä deyni diyl lääzım olmaa ötää beri hristianin, dışandan, ama lääzım çok izmet edelim aliz hristian olmaa deyni. Pek çok lääzım ona izmet etmää!..
Bizä deyni lääzım ölä olsun: Allahım, al benim canımı, Allahım, ko bän sakatlaneyım, ko bän olayım köör, ko bän olayım saar, ko benim dilim baalansın, ama brakma yapayım günah.
Angımız ölä deer?
Demeeriz! Ama düşünmeriz, ani vakıt gelecek cuvap vermää herbir günahımız için. Allah korusun bizi günahlardan, fikirlesin, durgutsun her bir uurda! Amin.
Prot. Feodor Karakalçev