Bobanın, Oolun hem Ayoz Duhun adına!
Sevgili kardaşlar hem kızkardaşlar!
Panayıyanın duuması için söleer bizim Ayoz Klisä. Baktıynan Ayoz Yazıda, Onun duuması için bişey sölenilmeer, kalyer Predaniyada.
Panayıyanın bobası hem anası, İoakim hem Anna, vardılar artık yaşlı insannar. Onnar vardılar 60 yaştan zeedä. Da yoktu onnarın uşakları. Onnar vardılar Davidın senselesindän. O senselerdän, neradan lääzım duusun Kurtarıcı. Onnarın uşakları olmȇr, ozaman, kimin olmȇȇr uşakları, onnar var betvalı gibi, neçin deyni, açan senin olmȇr uşakların, senin senselerindän yok nicä duusun Kurtarıcı — Hristoz.
Bir kerä, açan İoakim gider sırasıncasına getirmää kurban, onu alyerlar da uryerlar geeri, söleyeräk, ani “sana düşmer ilk getirmää kurban, neçin deyni senenin olmȇȇr uşakların”. Da ozaman İoakimä pek güç gelyer bu laflar, çıkınyer bir tarafa. Gider da koyer neetinä, ani imiycek hem içmeycek, oruçlanacek duaylan te o vakıdadan, açan Allah işitmeycek onun duasını da vermiycek onnara uşak. Kırk gün isteer, dua eder, yalvarȇr, oruçlanȇr, isteer Allahtan, ani Allah te bu ayıpı, angısı onnarda var, alsın. Ozaman onun karısına da, Annaya, etişyer aber, ani kocası gelyer klisää da kabletmerlär onun kurbanını. Ozaman o da çıkȇr da yalvarȇr Allaha. Bakȇr başçada da deyer: “Te kuşların da var yavruları, kuşçaazları, ama benim yok uşaklarım.” Da isteer, ani Allaa versin uşak: eer bir verärsaydı, onu vereciklär, izmetetsin Allaha.
Böönkü tropar bizdä söleer ölä (tropar – o var kısa türkü, nerada sölenilyer bütün yortunun maanası): “Рождество Твое, Богородице Дево, радость возвести всей вселенней. — Duuması Panayiyanın getirdi aber bütün dünneyä, neçin Ondan duudu Hristoz — Allaa hem da üsteledi, yıktı, kırdı, öldürdü te o betvȇy, da verdi iisözlemäk”.
En ilk insannar yapȇrlar günah, onnar koolanılyerlar Ray Başçasından. Ozaman Allah söleer Adama: “Sän teerinnän kazanacan kendinä imää”. Karıya da söleer: “Sän zoorlarda, acılarda duuduracan uşaklarını”. Toprak artık olmayacek okadaradan bereketli, artık toprakta büyecek türlü-türlü yaban otları, olmayacek okadar bereket toprakta, nicä şindiyadan. Da yılana da söleer ölä: “Sän sürünecän güüdendä”. Da söleeer ötää dooru fal (предсказание): “Karının toomu silecek, çiiniycek, öldürecek yılanı”. Bu vardı te o betva ozaman, neçin deyni yılan vardı şıytan. Satana için, söleer Allah, ani onun köstäänen, angısını koyer yılan, yanalttı insannarı. Te onun için, gelecek vakıt, ani O silecek yılanın kavasını, yezecek yılanın kavasını. Panayıyadan duȇr Hristoz, Angısı var karının toomu.
Geler vakıt da Hristoz üsteleer ölümü ölümnän. Kendisi kableder ölüm. Bunnan geriler Stavrozda. Onnan da üsteleer şıytanı. Bunnan verer insannara iisözlemäk. Da şindi gelyer vakıt, ani Panayıyanın duumasınnan gelyer Kurtarıcı, duȇr Hristoz, angısı üsteleer ölümü, Angısı daadyer, üsteleer, enseer te o betvayı, da ötää dooru verer insannara hem iisözlemesini, hem da verer ömür herbir insana.
Böönkü gündä bizim Klisä çalȇr bu kısa troparia böönkü yortu için. Geler, ani Panayıyanın duumasınnan tamannandı, oldu, verildi bizä enidän, açıldı, var nicä demää, yol. Ondan aşırı duȇr Hristoz. Göryeriz, ani duȇr ikär te o insannarda, kimin yoktu uşakları. Herbirini Allah istäydi Kendinä ayırma ölä insan, kim var dünnedä en pak, o bulaciidı başkasını. Ama taman Panayıya vardı te o en pak insan, angısını O ayıryer, ani Kimdän sıra gelyer Ona duumaa. Ondan duȇr. Böönkü gündä hem herbir bir vakıt biz metinneeriz Panayıyayı, neçin deyni Ondan duudu bizim Kurtarıcımız. Onun bobası hem anası, İoakim hem Anna, vardılar “поношения безчадства”. Hepsi sayardı onnarı betvalı. Onnarı hepsi kötülärdilär. Ama Allah gösterer, ani taman onnardan, kimi böön saymaardılar, kimi kötülärdilär, kimä gülärdilär, kimi azarlardılar, onnardan da duȇr en Büük İnsan, Angısı var erdä – o var Panayıya. Biz ölä da söleeriz “Честнейшую Херувим и славнейшую без сравнения Серафим”: Angellardan da O var taa büük, taa üüsek var Panayıya, neçin deyni ondan duȇr Hristoz, Angısı getiryer bizä kurtuluş. Amin.
Prot. Feodor Karakalçev