Bobabın, Oolun hem Ayoz Duhun adına!
Sevgili kardaşlar hem kızkardaşlar!
Böön anȇrız bir yortu, angisı Klisedä anılyȇr nicä bir büük yortu, angısı girer büük yortulara. Bizdä her kerä yortular olȇr ölä, ani biz onnara sevinyeriz, anȇrız, ani nesaydı oldu. Ama bırda yortu, ani bir taraftan biz sevineriz, neçin deynä bizdä var bölä bir duacı Allahın önündä. Öbür taraftan, göreriz, nekadar çirkin işlär var nicä olsunnar insannarın işlerinä görä te o uuradan, ani insan kiminsaydı alȇr canını, kimsaydı geçilyer, sade bir fikirsizlik için, insanın fenalıın için. İki iş toplanȇr bir erä.
Böönkü gündä Ayoz bobalar söleerlär, ani var Büük çumaa, angı gündä Hristozu gerdilär. Böönkü gündä da var nicä demää, ani küçük cumaa, neçin deyni böönkü gündä verildi ölümä bir Ayoz, angısına Hristoz söledi, ani duudu karılardan, onnarın arasında bir da insan taa duumadı, ani olsun İoan Krestiteldän üüsek. Da onun için böönkü gündä var taa bir cumaa, var nicä demää, Büük cumaayın küçük cumaası, neçin deynä böönkü gündä verildi ölümä bir prorok, angısı var en büük proroklardan.
Biz, açan bakêrız, göreriz, ani bizdä altarin dibindä var ikona, angısına denilyer Deisus. Hristos oturyer, nicä Ţar Slavı. Başka türlü biz ona deeriz, ani Hristos oturyȇr ortada, da onun saa tarafında oturȇr Panayiya, sol tarafında da duryer İoann Vartizedici. Allahtan sora en ilk gider Panayiya. Ondan sora da gider İoann Vartizedici.
Onun için böönkü gündä, açan o verildi ölümä, bizdä, var nicä demää, taa bir cumaa, ani zeetlener, veriler ölümä insan.
Ama neçin veriler?
Veriler insannarın fikirlizlii için, dangalaklıı için.
Padişaa kevlenyer, fena karı da isteer kessinnär onun (İoannın Vartizedicinin) kafasını. Sade te onun için, ani padişaa kevlenyer da artık buyuramȇȇr kendi fikirinä, buyuramȇȇr kendi üürenä da sımarlȇȇr, ani yapsınnar te o kızın dediini, angısı çıkȇr da oynȇȇr hepsiciin önündä çıplak yarıerädan. Da onnan aldanyer, bakȇr, görer bunnarı padişaa, bunnarnan aldanyer da kayıl olyer yapmaa en çirkin işi — vermää kimisaydı ölümä, kesmää kiminsaydı başını, kaybetmää insanın canını, sade bir te o için, ani o kevlendi, hem bir te onun için, ani o beendi, nicä o kız oynȇȇr çıplak hepsinin önündä, da bir bunun için o verer ölümä bir adamı.
Biz böön kimi-kerä sayȇrız, ani saaroşçuluk diyl büük günah. Makar çoyumuz, açan sıra geler aylemizdä karşılaşmaa bu işlärlän, diyl sade aylemizdä, ama aylemizdä o taa çok belli olyer, neçin deynä aylä zeet çeker, zoor çeker aslıdan te onnardan, ani kimsay o ev içindä var içkici, kimsaydı var, ani saroş olȇr. Da bunnarnan her kerä ev içindä kavga, yok nicä bulmaa ucunu, ani ne işinä doorulyȇrsın, ne paranı kazana bilyersin.
Açan sıra gelyer bizä deyni, bekim taa gençliimizdä, açan bizim var yalvklumuz, ozaman görärkana, ani o geler kevli, neradan sa buluşmaa bizimnän. Geler sıra arada-arada, bekimda, saroş olȇr. Te ozaman da bizä o görüner şaka gibi. Biz güleriz orada, bekim da, sanyȇrız, ani bu adam, açan o içeer, demäk ki o haliz adam. Te ozaman o işlär bizä görunyer meraklı, iilenteli (забавный). Açan sıra geler da evleneriz, çekederiz karşı gelmää o zorlarlan, angısınnar olȇr içkiciliktan, ozaman onnar bizä hiç görünmeer meraklı da. Ozaman biz tutȇrız başımızı, kafamızı, yolȇrız saçlarımızı, nicä demää, ani dalȇȇrız ellerimizi, neçin deyni sıra geldi görmää te bu işleri. Kimär kerä herbir işlär çıkarılȇr evdän da veriler, diiştiriler o içkiya. Terekeyi var nicä içkiya diiştirmää, ekmää var nicä diiştirmää, var nicä taa başka çirkin işlär yapmaa. Da ozaman hiç gelmeer aklımıza, ani o var meraklı hem iilenteli işlär.
Var annatıım da genä getirecäm aklınıza te o istoriyayı, şıytan tutȇr bir adamı, angısı üfkelener, korkudȇr onu da deer: “Adam, bana yapacan bir günaa, da bän seni brakacam, salverecäm.” Da o adam koorkudan deer: “Kayılım.”. Da şıytan deer: “ Yada kurvalık et, yada öldür, yada saaroş ol.”. O düşüner da deer: “ Öldürmää — o büük günaa, kurvalık etmää — o büük günaa. Ozaman kevlenecäm.” Da açan kevlenyer, ozaman yapȇr öbür günahları da, yapȇr kurvalıı da, taa kimisaydı öldüryer da. Da te ölä olyer, ani kevliykana, biz çekederiz fikirimizi kullanamamaa.
Büünkü yortuda var nicä almaa kendimizä, nedän biz lääzım korunalım. En ilk — o saroşçuluk, kevlenmäk, neçin deyni kevlendiynän, biz artık buyuramȇȇz kendimizä.
İkinci da — fenalık. İoan Zlatoust söleer, ani adamın, angısının fena karısı, ona yollanȇr onun günahların için. O nesey çirkin işlär yapȇr da ona veriler te ölä fena karı, angısı kableder ödek kendi fenalıın için.
Onuştan, gene söleycäm, ani bu yortu bizä deyni sevinmäk da var, neçin deynä hepsi ayozlar zeet çekärdilär, kablettilär ölüm da bizim için onnar oldu duaci, onnar, angıları bulunȇrlar Allahın yanında, hem da bizim için var duacı hem yardımcı bizä — hepsi hristiannara.
Öbür taraftan baktıynan, o var bizä nicä örnek, nicä biz diyl lääzım kendimizi götürelim, biz her bir erdä lääzım olalım kuşku. Nicä Hristos deer hem apostol Pavel: “Olun kuşku, neçin deyni şıytan gezer nicä aslan gibi, bakarak, kimi var nicä yutmaa, kimi var nicä paralamaa.”
Te ölä her kerä lääzım olmaa kuşku, neçin deyni üfkemiz bizim var nicä getirsin çok çirkin işlerä, neçin deyni insan kendi üfkesindä, kendi fenalıında o var besnovatıy. Baktıynan insana, nicä o üfkelener, biz deeriz, ani o benzeer şıytana. Deeriz, ani ölä gözleri obaldı, ölä kendini götürer, ölä kendini kullanmȇȇr, yapȇr çok çirkin işlär, neçin deyni, şıytan oturyer bizim içimizdä. Te onnardan hepsindän Allaa korusun bizi, ayoz İoan Vartizedicin dualarınnan, sapıtsın bizi o çirkin günahlardan, angısınnar var hem götüryerlär bizi kayıba. Amin!
Prot. Feodor Karakalçev
