Bobanın, Oolun hem Ayoz Duhun adına!
Sevgili kardaşlar hem kızkardaşlar!
İoan Vartizedici, angısına geler ses — haber Allahtan, gitsin da yaban erdä nasaat etsin. Bizä böönkü Evangeliyeda Ioan Vartizedici söleer: “Hazırlayın üreklenizi Saabiya, hazırlayın yol Saabiya.” Hepsicii insan hazırlansın kabletmää Saabiyi, Angısı geler vartiz olmaa deredä İordan.
İoan Vartizedici vartiz edärdi deredä İordan hepsini, kim gelärdi. Onda vartizlik vardı pişmannık vartizlii.
Neçin İoan Vartizedici vartiz eder hem da nasaat eder yaban erdä, çollukta?
Ayoz bobalar bizä söleerlär, o yaban erdä çekeder nasaat etmää. Baktıynan ölä, var nicäydı nasaat etsin küüdä, var nicäydı nasaat etsin kasabada, neredä insannar taa çok, ama o nasaat eder yaban erdä. Kanon kuruldu çıvıtlara deyni yaban erdä. Orda, açan çıktılar çıraklıktan, Egipet çıraklıından, ozaman onnar gezdilär kırk yıl yaban erdä, çollukta. Da orda onnara oldu vartizlik, onnara deyni kuruldu kanon. Haliz demää vartizlik yok nicä, neçin deyni ozaman taa vartizlik yoktu. Ama onnar, nicä demää, te o kanona girdilär. Da onnar getirsinnär aklına, ani te neredä çekettiniz siz, burada siz oldunuz dübüdüz Allahın insannarı.
En ilk, Allaa onnarı hepsiciini yarattı, onnar vardı Allahın insanı, Allahın ayırılmış insanı. Sayılyardı, Allaa onnarı yarattı da sever, nicä böön bizi dä, hepsini. Ama onnara annamaa zorları, kabletmää bütün ürektän Allahı, sıra geldi te ozaman, açan onnar geçtilär zorlardan, onnar bulundular çıraklıkta, bulundular Egipettä. Açan kırk yıl onnar gezdilär yaban erdä, gördülär hepsini, ozaman da Allaa verdi onnara te o kanonu, on sımarlamısını, kurdu kanonu. Onun için dä İoan Vartizedici çıkȇr da nasaat eder yaban erdä, çollukta, nasaat eder, ani çaarmaa çıvıtları kendi temelinä, kendi köklerinä, ki burada sizä kuruldu, neçin deyni genä çekettilär unutmaa, ama göstermää onnara, ani burada siz oldunuz Allahın insanı, burada sizi Allaa kabletti, burada Allaa aldı sizi nicä ayırılmış Allahtan insanı. Te onun için, nasaat eder, çaarȇr orada İoan Vartizedici hepsiciini yaban erdä.
İkinci, ne söleer ayoz bobalar, yaban er var boş, orada bişey büümeer. İnsannar hepsicii, açan unudȇr Allahı, onnar olȇrlar ölä boş er, neredä bişey büümeer. Açan biz unudȇrız Allahı, biz olȇrız nicä yaban er, bizim üreemiz olȇr yaban. İoan Vartizedici orada çaarardı hepsiciini kendi köklerinä, çaarardı hepsiciini kendi temelinä. Bizi çaarȇr hepsimizi vartizlää, bizim çeketmemizä. Diil, ani böön gittik nereysä, kazandık, nesaydı düzdük böön, evlendik mi. Diil onnarnan biz böön olduk insan.
Ama köklerimizä.
Köklerimizä, nedän biz çekettik.
Çekettik vartizliktän. Biz hepsimiz vartiz olduk. Da bunnan çeketti hepsicii. Nicä demää, hepsi çeketmelerin çeketmesi var vartizliktä.
İoan Vartizedicinin nasaat etmesi vardı pişmannaa deyni. Getirin aklınıza, şini ne siz varsınız, bunnar diil sizin izmetiniz. O var Allahın baaşışı.
Bizä böönkü yortu getirer aklımıza, biz lääzım dönelim kendi köklerimizä, lääzım dönelim te ona, ne adadık Allaha kendi vartizliimizdä. Adadık, ani ilkit ölyeriz günähtan, ötää dooru da yaşȇȇrız Allaha.
Allaa versin, da meyvalar olsunnar o yaban erdä. Bunun için lääzım sade salvermää üreemizä Allahı.
Amin.
Prot. Feodor Karakalçev
