Bobanın, Oolun hem Ayoz Duhun adına!
Sevgili kardaşlar hem kızkardaşlar, te nerada artık böön ikinci afta, angısı azırlȇȇr bizi Paskellä orucuna. Herkerä bu Pazar bizdä okunyer pilda kayıp ool için (о блудном сыне). Var nicä demää, ani biz bilyeriz, işittik çok kerä, ne o var pilda kayıp ool için, ama nekadar biz onu işidyeriz, okadar bizä git-gidä taa şaşmak gelyer bu pilda. Okadar derin, okadar onun için var nicä çok iş annatmaa, neçin deyni o bizim bütün yaşamamız. Okadar o derin! Neçin deyni biz hepsimiz böön uzaklanyerız Allahtan, atılyerız Allahtan. En ilk, nezaman sa bizi getirdilär Klisää vaartiz etmää, sora biz kimärkerä, bekim da, kalyerız biraz Klisedä nekadar sa, küçükkana getiryerlar, bekim taa bizä olyer şaşmaklı, sorana büüyeriz, akıllanyerız, ama diil o tarafa dooru, nerayı lääzım, da çekedyeriz uzaklanmaa Allahtan. Sayerız kendimizi, ani var nicä çok işlär yapalım, çok işlär beceryeriz, bizä kimsey diil lääzım, Allah diil lääzım. Ölä olyer gençliktä, ama yok nicä demää, ani büük yaşta bizdä böölä olmȇr. Orada da olyer, ani nesa bizdä islä hepsicii tamankana, kazanyarsaydık, saalımız var sa, ozaman Allaha lääzım olmȇr. Açan artık gelyer kahır mı, zoorluk mu, astalık mı, ozaman Allah da çekedyer lääzım olmaa, ozaman toplȇȇrız fikirimizi. Pek kolay aldanyerız bu yaşamanın varlıklarına, onnara pek mayıl olyerız da onnar için biz var nicä bir-birimizi çiiyinelim da, istämeyelim görmää da. Bu olyer sade ondan, ani bizim üüremiz kaskatılanyer, kaskatılanyer da te ondan, ani uzaklanyerız Allahtan.
Bu pildada sölenilyer, ani çocuu brakılyer, atılyer bobasından, bölä biz da brakȇrız Allahı da gideriz uzak topraa. Uzak toprak — o yer, nerada brakȇrız Allahı da gideriz şeytana, çekedyeriz ona izmet etmää. Şeytana izmet edärkana, yok nicä nesa iilik olsun. Ötää doru biz göryeriz, ani pek tez kayıp oolun vaarlıı biter da payından kalmȇr bişey. O çekedyer zor çekmää, aaçlık çeker, neçin deyni günah hiç doyurmȇr. Nekadar da yapma günah, o hiç yok nicä doyursun. Ayoz bobalar ölä da söleer: “Günahker yaşamak benzer deniz suya, angısı var tuzlu, açan susamışın da içersin tuzlu suyu, o su bekim birazçık nekadar sa geçirdi susuzluunu, ama pek kısa vakıda. Sora sän taa çok yanȇrsın suya, neçin deyni o tuzlu su taa çok yakȇr.” Te ölä günah da, açan sän onu yapȇrsın. Biz bakȇrız kimär kerä, da mayıl olyerız bir nesoy sa günaha, yapmışık o günahı, soraa göryeriz, ani biz o günahtan kabletmedik kendimizä nesa iilik. Açan yapmışın bir iilik kimä sa, o, nicä demää, doyuryer bizi — sevinyeriz, ani kimä sa yapabilmişik bir iilik. Açan sa fenalık yapȇrız, o boşaldyer bizim içimizi, ondan biz duymȇrız sevinmelik, neçin deyni o çekedyer bizi sora zeetlemää. Neçin deyni günahlara ölä da denilyer – zeet.
Da ozaman kayıp ool gördüynän bunnarı, toplȇȇr fikirini, oturyer da düşünyer: “ Nekadar benim bobamda var izmetker da onnar birisi da zor çekmerlar. Onnarın hepsiciin var imeesi hem yaşȇȇrlar sevinmeliktä benim bobamda. Bän da gidecäm da bobama yalvaracam, ani o beni kabletsin diil nicä oolu gibi, neçin deyni bän ool gibi yok nicä olayım, neçin deyni bän ondan atıldım, bän onu sattım. Ama gidecäm da isteycäm beni kabletsin, nicä bir çırak gibi da bän da olayım te o çırakların arasında.” Da ozaman, nicä ayoz bobalar söleer: insan toplȇȇr fikirini, göryer kendi kendini. Bizdä varkana varlık, var nicä söleyelim: “Ya bak, komuşuda nelä var! Ya bak, nekadar komuşu kazanyer! Ya bak, nicä bu prost! Ya bak, nicä bu dooru yapmȇr! Ya bak, nicä bu diil islä, bän sa islä!”. Ozaman kendi dikliimiz brakmȇr görelim kendi kendimizi, ama açan bizä sıra gelyer inmää aşa, ozaman bu uurda biz göryeriz kendi-kendimizi. Ozaman biz göryeriz, ani bän varım günahker, bän diilim islä, bendä var te bu günah, ya bak, nekadar bän diilim dooru. Bu uur gösteryer, kim varız biz. Ozaman bizim fikirimiz gelyer erinä, da biz tanıyerız, göryeriz, ani biz kendimiz diiliz dooru.
Bu pildada sölenyer, nekadar insan var nicä atılsın, uzaklansın Allahtan hem nekadar Allah genä büük sevgisinnen kabledyer. Kabledyer okadaradan, ani Birduumuş Oolunu veryer kurban, ani genä insanın günahları af olunsun da insan genä bulunsun te o ayledä, genä otursun te o sofrada, angısını Allah azırladı. Böön Allah bizi hepsimizi çaaryer Litugiya, çaryer te o konuşkaa, çaryer te o sofraa hem ne mutlu ona, kim bulunyer o sofrada, neçin deyni orada verilyer alizdän İmäk hem da alizdän İçmäk, Angısı doyuryer bizi. Doyurmȇr günah! Başka imäklär, içkilär bizi doyurmȇrlar, yok nicä günah doyursun bizi. Aliz imäk hem aliz içmäk var Allahın sofrasında, Onun Güüdesi, Onun Kanı.
Te böölä kayıp olan insan için Göktä olyer taa çok sevinmäk, angısı dönmüş, brakmış da gelmiş geeri, toplamış fikirini da onun için Göktä olyer taa zeedä, taa büük sevinmäk. Te ölä Allah herbir insanı bekleer.
Geçti pazar vardı pilda harç-toplaycı hem farisey için. Ayoz bobalar deerlär, ani biz benzämeriz harç-toplaycıya da: o yapardı günah, o gözçıkıydı, ama o geldi klisää da pişman oldu kendi günahlarında. Biz sa günah yapȇrız da pişman olmȇrız. Farisey yapardı zakonu, o diklendi, ani yapardı te o zakonu, angısını ona sımarlardılar, ama dikliinnen istedi üünmää da onuştan klisedän çıktı taa af edilmedik. Biz sa yapmȇrız onnarı da diklenyeriz. Biz ne harç-toplaycıya, ne da fariseyä benzeriz. Böönkü pilda da kayıp ool için ikär ölä: biz brakȇrız Allahı , uzaklanyerız, ama fikirimizi sıra gelyer toplamȇȇrız da ölä da dönmeeriz geeri. Ama açan benzeyciz onnara, Evangeliyadan örneklerä, angısınnar bizä sölenilyer, baalem onnar gibi yaparsak, bizi artık bekler sofra, angısında Allah bekler hepsi insannarı. Amin.
Prot. Feodor Karakalçev