Bobanın, Oolun hem Ayoz Duhun adına!
Sevgili kardaşlar hem kızkardaşlar, böönkü yortu bizä deyni var iki uur. İlk, ani o bizä gösteryer bu yortunun üüsekliini, büüklünü, ne var bizä deyni bu yortu. Neçin Klise anȇr te onu, ani Panayiya küçükkana üç yaşında getirilyer klisää, giryer klisää taa üç yaşında.
İkinci uur, o var bizä deyni, ani gösteryer Allah, nicä lääzım görelim kliseyi, nicä biz lääzım böön kullanalım kliseyi, nicä biz lääzım girelim klisää, nicä lääzım götürelim kendimizi klisedä – te onnarı hepsini Allah gösteryer bizä.
En ilk O gösteryer kendi Anasında, nicä Panayıya girdi klisää, giryer da kalyer klisedä. Ölä Grigoriy Palama, bir ayoz, onu biz anȇrız büük oruçta da, söleer: “Panayıya klisedä altardä bulunyarkana, Onda vardı ayoz susmak hem da O göryardı Allahı”. Te o iki iş, ne bizä böön etmeer, ne biz böön bilmeeriz — susmaa klisedä becermeriz, girdiynän. Sölämedän onu, ani bizdä lääzım olsun ayoz susmak.
Ayoz susmak o var büük ensemäk bizä deyni, ani bän böön klisedä diil sade susȇyim, bän dua ederim. Benim fikirim var Allahta, te ona denilyer ayoz susmak. Aaz, ani bizim fikirimiz nereda sa gezeer, brakȇrız, salveryeriz kendimizä, ani biz klise içindä var nicä lavedelim da.
İkinci, ani biz gelyeriz aaramaa Allahı, görmää Allahı. Biz sa açan gelmeeriz klisä, çekedyeriz sölemää te klisedä te ölä — te ölä, te orayı bän taa islä gitmeyecäm, neçin orada kim sa ne sa söleer, kim sa ne sa bakȇr, kim sa beni azarladı. Orada benim komuşum, kendisi klisää gider da te böölä sölenyer, fena işlär yapȇr, fena lafları söleer. Bölä biz bu tarafı göryeriz, öbür taraftan da açan biz gelyeriz klisää, biz klisenin içindä göryeriz hepsicii insannarı, ama sade görmeeriz Allahı. Biz lääzım gelelım klisää, bakmadaan ona, kim var klisedä, nicä var günahker orada popaz, kim sa mı. Ama bän gelyerim görmää Allahı, bän gelmeerim görmäää başkasını. Açan biz gelyeriz görmää Allahı, biz Onu göreciz. Açan sa biz gelyeriz görmää günahker insannarı, biz onnarı göreciz. Biz orada göreciz komuşuykamızı, angısı nezaman sa bizä fenalık yaptıydı yada yapȇr böönnän-böön. Yada göryeriz, ani popazda nesa bekim var, onun günahları. Te biz onnarı hepsiciini göryeriz, açan biz onnarı aarȇȇrız, açan biz gelyeriz onnarı göörmää. İnsan sa lääzım nicä Panayiya, biz lääzım gelelim görmää Allahı. Gelyarsak görmää Allahı – Allahı göreciz! Gelyarsak günah görmää – bulacız günahları. Bulacız çok türlü günah, ani kim var insannar te orada, neçin deyni insannar hepsicii var günahker, aliz ölä da biz hepsimiz günahker. Açan sa biz böön bakacız aarayacız kimin sa günahlarını, biz onnarı bulacız.
Taman te bunnar bizä var örnek neyı biz böön lääzım aarayalım klisedä, Panayıya o taman bizä deyni, böönkü yortunun laflarınnan, böönkü yortunun türkülerinnän söler bizä, nicä lääzım insan gelsin, nicä insan lääzım bulunsun, nicä lääzım götürsün kendini klisenin içindä. Açan biz onnarı böön savaşacız almaa örnek Panayıyadan, ozaman bizi var nicä almaa Gökteki Padışahla. Ama biz böön taa pek uzak oradan, pek çok uzak, neçin deyni Allahı görmeeriz, göryeriz başkasının günahlarını. İşitmeriz Allahı, bilmeriz susmaa, klise içindä lavedyeriz, bundan kaarä, bizim fikirimiz hep nerada sa gezer. Panayıya — O vardı Ayoz diil sade te onnan, ani onu Allah ayırdı, O Kendi bütün yaşamasınnan Ayozdu. Onun herbir işi, herbir izmeti vardı ayoz, örüşü da ölä. Biz böön nerada sa insanın önündä savaşyerız kendimizi göstermää, kendi örüyüşümüzlen kendi nesa rubamızı savaşyerız göstermää, ani bän başkasından alt kalmȇrım, ani bän taa islä giinyerim, yada öbürlär gibi götüryerim kendimi, lavedyerim, başkasından alt kalmȇrım. Panayiyanın lavları da vardı ayoz, onun örüüşü da vardı ayoz, kendini kullanmak – hepsi, ne vardı Panayiyada vardı ayoz.
Onuştan örnek çekettiynän almaa, bizä deyni kayet çok uzaa diil lääzım gitmää, bizä bir Panayıyı eter görmää. Açan bizä sıra gelyer nerayı sa gitmää, biz oraya azırlanyerız, savaşyerız, ani rubamızı da hepsini, ama klisä sıra geldiynän bizä gitmää, ozaman biz çekendyeriz tamannamaa işlerimizi: lääzım te bunu, te bunu yapayım, da sora bän gidecäm klisää, geç kalyarsım — yok bişey, izmet bitmer, izmet gideer, kapular da kitlenmer, etiştirmää var nicä, klise duryer küüdä. O gitmeer başka erä, nicä avtobus. Böölä biz suuk tutȇrız kendimizi Allaha, kliseyä, kalan sa işlerdä savaşyerız, kimä sa musaafir gittiynen, bizä maana bulmasınnar, savaşyerız görmesinnär bizim kusurlarımızı. Klisää gelmää deyni neçin sa biz sayerız, ani diiliz lääzımnı. Nedän biz böön hep korkȇrız uşaklarımıza: nedän sa ayırmaa, deeriz, ani onnarda olmayacek, te bu etmeyecek, te bu lääzım olsun, imeesi lääzım olsun, lääzım olsun telefonnarı.
Panayıyayı Allah doyuryardı iilikvergiylän. Biz sa böön herbir mındarlıklan: telefonnarlan, televizorlarlan, başka türlü günahlarlan, angısınnarı yapȇrız da gösteryeriz kendi uşaklarımıza. Sora çekedyeriz şaşmaa, neradan bunnar oldu, neçin böölä olyer, neçin böölä uymȇr, neçin aylesi daaldı? Neçin deyni doyuryerız ölä. Panayiyayı Allah getiryer klisä, da O bulunyer orada, da Onu doyuryer duhovnıy imäklen, en ne lääzımnı, kalannı da nekadar sa veryer. Duhovnıy imäk bizdä en bitkidä hem sade te onun için: yap stavrozu, ani astalanmasın, ani alışasın lääzım komka almaa, ani astalanmamaa deyni. Bizdä sade bir neet, ani nesa olsun güüdenin için, ama sade diil terbietmäk uşaklarımızda, ani onnar olsun insan, diil ani olsunnar doymaz imeklerä. En büük terbietmäk — o neylän biz doyuracız cannarını, te onda onnar da büüyeceklär. Açan doyuracız dooru imäklen, ozaman sıra gelecek onnarın yaşaması da olacek ona görä. Açan doyuryerız sade güüdä imäklerinnen hem doyuryerız günahlarlan herbir taraftan, ozaman ölä da meyvalar büyer. Onuştan, Panayiya, Angısı giryer klisää da kalyer orada, bizä deyni da önemli, ani bizi getirdilär klisää hepsimizi, biz hepsimiz vartiz olmaa geldik burayı hem da önemlı, ani biz kalalım klisedä, hepsimizä! Açan bizi getirdilär, ozaman biz giindik Hristozun rubasına — biz kalyerız, geldik klisää, vartizliktä bizi getirdilär. Sora kalacız mı biz klisedä osa kalmayacez mı, o bizdän biter. Panayıya, Angısı kaldı klisedä, Ona Allahtan verilmiş olmaa hepsindän büük: angellerdän, arhangellardan, heruvimlerdan da, serafimlerdan da. Ölä biz Panayiya için çalȇrız: “Ani heruvimelerdän pek paksın hem serafimlerdän benzetmesiz yikramlıysın”. Panayiya bişey kaybetmedi, O taa çok kabletti. İnsan da böön, kim gelyer klisää, o böön bişey kaybetmeer – o taa çok zenginner Allaha dooru. Amin.
Prot. Feodor Karakalçev