Panayiyanın hem bizim uşakların terbi etmesin için

Bobanın, Oolun hem Ayoz Duhun adına!
Sevgili kardaşlar hem kızkardaşlar! Böön biz anȇrız büük bir yortuyu. Yılda var 12 büük yortu, böönkü gündä biri onnarın, angısına biz deeriz “Panayiyanın Klisä girmesi”.  Açan Panayiyayı üç yaşında getirerlär kliseya, Onu veryerlar, nicä varmış adanmış (bobası-anası adadılar onu Allaha, ani vereceklär Allaha).

Panayiyanın yortuları bizä deyni var hepsicii oluşlu (необычный). En ilk, o bizä var örnek, nicä biz lääzım kendi uşaklarımızı üüredelim, nicä lääzım uşaklarımızı terbi edelim. Elbetki, bir taraftan biz göreriz, nekadar paalı var Klise. Panayiya bulunyer klisedä 11 yıl. Bizä deyni da o lääzım olsun paalı, nicä Klisedä lääzım kendimizi götürelim.

Panayıyayı getirerlär üç yaşında Kliseya. Biz kimär kerä okadar korkȇrız uşakları getirmää klisä!! Sanyerız, ani bizim uşaklara olacek nesa, onnar bozaceklar saalıını, ani onnar çekedeceklär oruç tutmaa, onnar dayanamȇrlar. Ona deyni bizä çok kerä olyer örnek, Allah gösteryer, ani uşaklar bizdä alamȇȇrlar komkasını. Alamȇȇrlar komkasını, neçin deyni biz onnarı getirmeriz. Açan bobası-anası annamȇȇrlar, açan onnarın fikirinä etişmeer, ani lääzım getirsinnär uşaklarını kliseya taa küçüktän. Uşak lääzım küçüklüündän girsin kliseya, neçin deyni klisedä bulunyer kendi Allah, kendi Allahın Güüdesi hem Kanı.

Çıvıtlarda vardı adet: sekiz günnük uşaa getirmää kliseya da adamaa Allaha. Vardı ölä adet onnarda. Bizdä da o adet kaybelmedi: biz getireriz vartizlää, lääzım da getirelim. Diyl sade vartizlää getirdik da sora artık unuttuk, bir kerä, iki kerä komkaa getireriz da başka getirmeeriz. O uşak girdiynän kliseya, lääzım kalsın orada. Bobası-anası diyl lääzım korksun, ani uşakta nesaydı bölünecek, nesaydı kusurlanacek te ondan, ani o geler klisää: iyameyecek nekadar lääzım, iyameyecek, angı imeyi isteer. Uşaa lääzım üüretmää küçüktän oruç tutmaa. Ani te o imäsaydı yaalı, o hastalanacek, büüyameyecek nicä lääzım, fikiri olmayacek taman yada taa nesa. Bizdä olyer te ölä yalan korkmaklar, ani nesa o  uşaklan var nicä olsun.

Açan Klisedän biz korkȇrız, ani Klisedän var nicä olsun uşaklara nesa prost, neradan ozaman var nicä islä olsun uşaklara?

Biz korkmȇȇrız, ani uşaklar bizim iyerlär ne diyl lääzım. Böön onnarın ellerindä telefon, da onnar o telefonnarlan görmerlär doz-dolay kim bulunyer, ani onnar biri-birini denämeerlär, ani onnar televizorlarlan, internetlan olyerlar okadar fena, okadar zulum, okadar kaskatı, ani taa yok nerayı. Git-gidä biz göreriz, ani bunnar hepsicii olyer.

Onnardan biz korkmȇrız.

Biz korkȇrız, ani Klisää gelärsaydı uşak, olacek nesaydı diyl, nicä lääzım. Ondan var nicä korksun bobası-anası, açan onnar klisä gelmȇrlär, açan onnar kendileri istämȇȇrlär, ani evin içindä olsun uşak, ani gelyer klisä. Onnara utanmaa geler, ani uşak geler klisää, stavrozunu, bekim, yapȇr, oruç tutȇr, da onnara geler utanmak. Onnar istämeerlär kimsey da olsun onnarın ev içindä onnardan taa islä. Lääzım hepsicii olsun bir türlü. Benim uşaam bendän taa islä diyl lääzım olsun. Açan bän gitmerim klisää, o da diil lääzım gitsin. Da te onun için biz esap almȇrız çok işleri.

Biz deeriz, ani vakıdımız taa gelmedi klisää gitmää, komka almaa, oruç tutmaa. Panayiya üç yaşında giryer klisä da klisedä bulunmuş 14 yaşınadan, nekadar O var nicä bulunsun, okadar vakıt. Biz kimär kerä olyerız kırk, elli, altmış yaşımızda da deeriz: “Benim taa vakıdım gelmedi, ani gelmää klisä. Bän taa olmadım, etişmedim te o vakıda, ani gelmää klisä.” Bunnan biz kendimiz canımızı böleriz Allahın iiliklerindän hem kendi uşaklarımıza da gösteryerız diyl dooru örnek. Panayiyanın yortuları her kerä var bizä deynä örnek, nicä lääzım bizim uşaklarımızı üüredelim hem gösterelim uşaklarımıza.

Açan sıra gelyer uşakların terbi etmesin için, bana her kerä gelyer diyl sade bu, ama başka da örneklär, ama Vera, Nadejda, Lübov – onnar hep benim aklımda. Anası bir kahırsız, bir şüpesiz veryer uşaklarıni da deer: “Gidin da atılmayın sade Hristozdan!” Üüreder, ani onnar atılmasınnar da zeet çeksinnär Hristozun adın için.

Biz böön korkȇrız, ani nerasını sa çizmiş uşak, saplamış, bir çalı mı batmış, acaba, ne lääzım yapmaa, ani çıkarmaa, alıştırmaa, ani olmasın nesa. Onnarın üstünä te ölä duryerız, ani bişey olmasın. Anası yollȇȇr uşaanı, ani atılmasın. Biz böön atılyerız, büüklär, bir zorumuzda, ani olyer bir acımız nesa, atılyerız kaçarak Allahtan. Pek çok kahırlanyerız, ani onnar isinnär, pek çok kahırlanyerız, ani giinsinnäär, olsunnar başkası gibi. Ama pek az kahırlanyerız, ani onnarın cannarı gitmesin kayıba.

Angel hepsiciini yazȇr. Kim giryer Klisä, duryer da yazȇr Angel. Hem nicä kim bulunyer klisedä, onu da. Kim çıkȇr, onnarıda. Ama neylän çıkȇrız biz klisedän, o bizdän baalı olyer, ne biz bırda aaradık hem neçin geldik  biz kliseya. Neylän biz bıradan gideciz, belli olyer te ondan, nicä biz götürdük kendimizi klisedä. Onun için, klise, nicä Panayiya deyni vardı paalı, ikär ölä da lääzım bizä paalı olsun. Da bırda biz hiç düşünmeyelim nesa yapmaa, ne diyl lääzım klisenin içindä, günah toplamaa. Gelmişkana birda günahları paklamaa, biz var nicä iki – üç kat taa zedä toplayalım da gidelim bıradan faydasız.

Onun için böönkü yortu, Panayiya bizä deyni var örnek, nicä kendimizi lääzım götürelim hem da nicä lääzım kendi uşaklarımızı üüredelim, neçin deyni klisedä Panayiya kendi oldu Allahın Klisesi. Nicä insan böön bulunyer Klisedä, te ölä Hristoz duudu Panayiyadan. Nekadar sa vakıt Hristoz erleşti Panayiyanın içinä, bulundu orada. Onun için, Panayiya var Allahın Klisesi. Te onun için ona ölä da söleniyer. Açan ona deyni paalıydı Klise, ozaman bizä da lääzım olsun paalı. Amin.

Prot. Feodor Karakalçev