Nekadar derin bu sevinmelik var, onun için Ioann Altınsözlü savaşyer sӧlemӓӓ, o lafları biz işittik Paskelle gecesindä. Bileriz, ani Hristozun pildasi var. Bir erdä sӧleer, ani bir çorbacı alyer kendi payına çirak işlemää, da sabaalän, birazı üülen vakıdında, birazı üülendän sora, birazı avşam üstü, kalannar da geler, nezaman bir saat kalmış işlemää. Çorbacı hepsini kableder da bitkidä hepsinä ödeer birtürlü.
Te bu pildaya görä sӧleniler, ani Ioann Altınsözlünün lafı da: «Kim geldi sabaalän — o kableder kendi ödeeneni, kim biraz geç kaldı — o da kabledyer kendi ödeeneni, kim geldi üülen vakıdında, üülendän sora, avşam üstü — onnar da kableder ödeeneni, çünkü Allah ödeer hepsinä birtakım. Kim gelyer Allaha ilk sıradan, kim gelyer bir aydan sora — Allah onnarı kabledyer, kim beki bilmemiş, kimi küçüktän ana-boba üüretmedi, ama sora o insan annadı, topladı kendisini da çeketti gelmää Allaha — Allah ona kär ölä ödeer. Kim ilktän taa günahlarda yaşadı, ama annadı, ani günahlarınan yok nicä bişey tamannamaa, da döndü Alaaha — O onu da kabledyer. Kim sa bütün yaşamasi yaşadı hırsız gibi, ama bitkidä dedi: „Allahım, bän yaşamadım dooru”, te o hırsız gibi, angısı geriliydi stavrozda Hristozun saa tarafında da annadı, dedi: „Biz günahlarımıza görä kabledyeriz bu zeetleri.Ama Bu Adam, Angısı gerili stavroza, kabaatsız zeetleri çeker”. Hristoz dedi: «Büün taa olacan Benimnan Gökteki Padişahta, böön taa olacan cennettä”. Onu da Hristoz kabledyer, açan insan toplêêr kendi fikirini.
Onuştan Ioann Altınsözlü sӧleer, ani hepsini Allah kabledyer hem hepsinä birtürlü ödeer. Pildada hem başka erlerdä söleniler, ani Hristos yapêr avşam sofrası, neredä herşey azır, kesili bızaa, neredä türlü imeklär azır, sade gelin da oturun o sofraya. Te nerada o sofra, angısı kurulu hepsi insannara. Kurban da orada — O var Kendisi. En paalı Kurban o konuşkada var Kendisi Hristoz, Angısı verdi Kendi canını. Ona deyni, ani olsun bizim soframız dolu, ani herkerä olsun bizä oturmaa o konuşkada Hristozlan Gökteki Padişaahlıkta, Allah herbir işi verdi, bitki-bitkiyä Kendi canını da verdi, ani hepsi toplansin Onun konuşkasında. Onuştan bölä bir paalı gündä, bir şafklı hem büük gündä Hristos toplêêr hepsini, O hepsini afeder, kim aarêêr, kim isteer, kim gelyer. Allaha söleer, ani zenginnan fukaarä lääzım kahirlanmasinnar, lääzim sevinsinnär bu yortuya. Büün hepsinä geler sıra, nezaman hepsi korkêr ölüm vakıdından. Te onun için söleer, ani açan Hristos dirildi ölülerdän, açan O üsteledi, enseledi bütün dünneyi, nerada hem nezaman var nicä ölüm korkutsun. «Ölüm, nerada senin iinän, angısınnan sän var nicä saplaasın». Neredä senin o iinän? Yok o сendem. Yok nedän koorkutsun cendem hem ölüm, çünkü Hristoz var İlk, Kim dirilecek ölülerdän, O giryer orayı, da cendem hem ölüm kaybedyerlar kendi kuvedini. Te bu sevinmelik, angısını büün işittik: «Во всю землю изыде вещание их, и в концы вселенныя глаголы их». Bu haber en ilk geler birkaç kişiya: apostollara, Panayıya, karılara, ani miru taşiyaceydılar, — da bu haber daalêr bütün dünneya hem büünnän büün biz bakêrız bu yortuyu, anêrız, sayêrız hem sevinyeriz bu Büük yortuya.
Prot. Feador Karakalçev
