Bobanın, Oolun hem Ayoz Duhun adına.
Sevgili kardaşlar hem kızkardaşlar!
Bir pildada annadılyer fidannar için, üç aaç için, angısınnar büärmişlär daada. Aaçlar sayıklarmışlar, ani onnardan islä iş olsun. Da o aaçlar büärkana biri-birinnan laf ederlär, da biri sölärmiş: “Bän isterim olmaa padişahın skemnesi.”
Öbüru deyärmiş: “Bän sa isteerim bendän olsun bir iiliin payı.”
Üçüncüsü sa bakarmış yıkarı da deyarmiş: “Bän sa isteerim ölä olsun, ani beni gördüynän, bana baktıynan insannar getirsinnar aklına Allahı.”
Hepsinin varmış islä neetleri.
Biz da böön, uşak duuduynan, isteeriz, islä üürensin, şkolayi başarsın, evlendiynän kısmetli olsun, üürendiynan da islä bir erdä işlesin. Te o aaçların te ölä düşünmekleri varmış.
Gelyer vakıt da daacı keser o aaçları, üçünüda. Birini, angısı umut edärmiş olmaa padişahın skemnesi, ondan alyerlar da yapȇrlar sayvan, kıymıklarından da yapȇrlar ahır. İkincisindan, ani istärmiş iiliin payı olmaa, yapȇrlar bir sofra, angısında var nicä oturmaa da imää ekmek. Üçüncüsü, ani umut edärmiş insan, baktıynan ona, getirsin aklına Allahı, onu kıyerlar da sıbıdyerlar taftalarını sayvana, ölä da brakȇrlar, çok vakıt yatyer o taftalar kimsey onnarı dürtmeer.
Geçer nekadar sa vakıt da bir aylä — adam hem karısı, angısı lääzımdı duudursun tezlerdä, gelyerlar da giryerlar te o sayvana, da orada Kız duuduryer Kendi Uşacıını, da koyer Onu ahır içinä. Ozaman o aaç getiryer aklına, ani te nerada tamannandı onun lafları: o istärdi olmaa padişaya deyni skemne, te nerada Padişaa Kendi Allah İisus Hristos duudu da yattı te o ahırın içinä. O başka türlü düşünyardı, ama Allaha genä onu yaptı, ama başka yoldan getirdi onu o uura, ani o oldu alizdän Padişahın skemnesi, Padişahın yastıı, oldu Onun patı, nerada Kendi Hristos yattı.
İkinci, angısı istäärdi olmaa bir iiliin payı, yapmışlar ondan sofra. Geçer vakıt da orada bir Üüredici toplanyer Kendi üürenicilerinnän. 12 üürenicisinnän Hristos oturyer te o sofrada da orada kırȇr ekmää, bandıryer şaraba da veryer hepsi üürenicilerinä. Ozaman fidanın tamannanyer düşünmekleri, onun neetleri, ani o istediydi olmaa nesa iiliin payı. Te nerada o iilik, ani onun üstündä kurulyer komka herbir vakıda deyni, bitkisiz vakıtlara deyni, herbir insana deyni, bütün dünyaa, dünya bitincek kurulyer komka.
Üçüncu aaç, angısının tafatalarını sıbıttıydılar sayvana, yatyardı çok vakıt da tozlandı. Gelyer vakıt da alyerlar bu taftaları da düzerlär stavros, ani kimisa vermää ölümä. Da açan o aaç üürenyer, ani onda kimsa gerilecek, kimsa onda ölüm kabledecek, o büük kahıra düşer, çekedyer betvalamaa kendini, ani ona sıra geldi bölä kabletmää pay, ani olmaa kimä sa zeet, olmaa kimä sa ölüm. Da onda, stavrozda gerilyer Hristos. Ama geçer üç gün da o unudyer kendi kahırlarını, o unudyer kendi betvasını, neçin deyni ona gelyer büük bir sevinmelik. Sevinmelik, neçin deyni Kimi gerdilär stavrozda, O dirilyer ölülerdän. Da o stavrozu O yaptı artık bir kurtuluş, insan herkerä herbir vakıt ona bakarkana-stavroza- getiryer aklına Allahı.
Allah tamannȇȇr kim ne isteer, ama tamannadı başka türlü, diil nicä onnar düşünyardilär. Herbir işin var izmeti Allaha, herbir insanın da var ölä izmeti Allaha.
Prot. Feodor Karakalçev
