Sevgili kardaşlar hem kızkardaşlar!
- Böön var pazar, angısı kapadyer bizim pazaları, angısınnar azırlȇȇrlar bizi Paskellä Orucuna. Artık sabaakı gündän ötä dooru biz giryeriz Paskellä Orucuna. Bizdä var ölä adet, biz lääzım oruca giryarkana isteyelim biri-birimizdän af etmäk. Eer kim sa bizä neylän sa gücenik sa, onnardan lääzım isteyelim bizi af etsinnär. Neçin deyni getirdiynän aklımıza Hristozun sımarlamalarını, Onun nasaat etmesini, ani kim sa kardaşlarından sana neylän sa gücenik sa, ozaman brak kurbanını git en ilk uzlaş onunnan da sora gel da getir kurbanını. Neçin deyni senin kurbanın geçmeer ozaman, açan sän gücenikli kiminen sa.
Böönkü Ayoz Evangeliyeda, angısını biz işittik bırada, sölenyer ölä, ani “ herbir siz insannara af etmärseydiniz onnarın günahlarını, Gökteki Boba da sizä af etmeycek. Eer bir siz af edärsiniz, Gökteki Boba da af edecek sizin günahlarınızı”.
Bizim önümüzdä duryer oruç. Angı neetlän bu aruca giryeriz hem da neçin onu geçiryeriz, neçin onda izmet ederiz? Gelän oruçta o var bizdä sade dua hem da pişmannık. Ama dua hem pişmannık, onnar yok nicä kabledilsin bizdän, açan biz varız kiminnän sa gücenik. Allahın bizi af etmesi o dübüdüz dolumlu (зависит) ondan, nicä biz af edeciz kimi sa. Onnar biri-birinnän baalı. Neçin deyni, açan bän af etmerim, ozaman Allah da bana yok nicä af etsin.
Biz böön okuyerız duayı, angısına denilyer “Ey, Göklerdä olan bizim Bobamız…”, da orada biz söleeriz, ani “hem af et bizä bizim günahlarımızı — baaşla bizä bizim borçlarımızı, nicä biz baaşlayerız bizä borçlu olannara”. Biz kendimiz söleerız o uuru, ölçüyü, ani “af et bizä bizim günahlarımızı, nicä biz da af ederiz…”, — nicä bän af ederim, Allahım, Sän da bana ölä af et! Bän yapmarsam, ozaman bana da ikär ölä olmayacek, neyı bän böön tamannamȇȇrım.
Ötää dooru bizä Ayoz Evangeliye söler, nicä biz lääzım oruçlanalım. Apostol Pavli deer, ani biz, eer bir oruçlanyarsaydık, oruçlanalım Allaha, oruçlanmasaydık, da genä Allaha oruçlanmȇrız. Kim iyer, diil lääzım maana bulsun ona, kim imeer, kim da imeer, diil lääzım maana bulsun ona, kim iyer. Neçin deyni diil lääzım olmaa ikiüzlü, açan sän oruç tutȇrsın, ani göstermää insannara, gezmää kahırlı, gücenik.
Orucun uuru bizä deyni kurulma ona deyni, ani kendimizä nesa iilik kazanalım, dişelelim, ani olsun bizä fayda,ani bizim canımız paklansın deyni. Te bu uurlarda biz hiç düşünmeriz da, ani hepsindän çok lääzım bizim canımıza olsun fayda. Biz genä düşünyeriz kendi güdemiz için: te olacek zor, te olacek kahırlar.
İlkyazın biz keseriz baayı yada fidannarı, onnarın dallarını, biz savaşyerız kesmää onnarı, angısınnar alyer onun suyunu. Nerada fidan ileerlämeyecek, götürameyecek kendi dallarını, biz onnarı keseriz, neçin deyni onnar hepsicii köstek koyacek fidan getirsin meyva deyni. Te ölä bırada da, açan isteeriz fayda kendi canımıza, biz lääzım kesilim, ayıralım kendimizdän onnarı, ne bizi köstekler.
Aaramayın kendinizä kazne erdä, nerada küf ta bozȇr, nerada molik da iyer, nerada ani hırsızlar da kazȇrlar da kapȇrlar. Neçin deyni nerada var sizin kazneniz, orada var sizin üüreniz da. Ölä baktıynan biz bunu hepsimiz göryeriz, neçin deyni çooyumuz brakȇrız kendi topraamızı, vatanımızı da gideriz başka erä.
Nerada bizim üüremiz? Bizim üüremiz Türkiyada, Germaniyada hem Russiyada. Neçin orada var sa bizim paramız, kazancımız, bizim üüremiz da orada olyer. Nekadar böön kişi kalyer orada da geeri gelmeerlär.
Neçin? Bir iş sade bizim uurumuzda: orada var kazanç, orada var nicä taa islä yaşamaa. Ne mutlu, kim Allaha dooru zengineer.
En paalı uurlar bizä deyni, ani bizim var aylemiz, dooru uşakları üüretmäk — onnar hepsicii yavaş-yavaş basılyerlar, giderlär geeri, da kalmȇr onnardan bişey. Bizdä olyer ilk uurda kazanç. Onuştan da nerada bizim baaşışımız, nerada bizim haznemis, orada var bizim üremiz da. Açan sa insanın kazancı Allahta, ürää da Allahta. Ne mutlu ona, kim kazanyer Allaha dooru, kim savaşyer zenginnemää Allaha dooru, neçin deyni orada ne molik var nicä isin, ne küf var nicä bozsun, ne da var nicä hırsızlar gelsinnär da kapsınnar.
Bizi oruca çeketti azırlamaa Pazar taa Zakheydan, angısı sayılyardı en prost adam kendi kasabasında. Ötää dooru vardı afta harç-toplaycı için hem farisey için, harç-toplaycı sayılyardı en prost kliseci. Ötää dooru bizdä vardı afta kayıp ool için, nerada kayıp ool vardı en prost uşaa bobasında-anasında. Geçti Pazar da Evangelie okundu Korkulu Daava için.
Biz kendimizi gördüynen var nicä olalım hepsindän prost kliseci da, var nicä olalım hepsindän prost uşak da bobamızda-anamızda. Ama bän var nicä diiştereyim kendimi izmet ederäk bu oruçta. Nekadar vakıt biz yaşȇȇrız, var ne sa diiştirmää kendimizdä. Zakhey gibi ararsaydık görmää Hristozu, biz Onu göreciz. Herbir biz böön gelyarsak klisää necä te o harç-toplaycı da uryarsak güsümüzä da deyarsak: “Allahım hayırlı ol bana günahkerä”, da biz genä bundan aşırı diişilyeriz. Eer bir bir kayıp ool gibi istärsak, toplarsak fikirimizi da deyarsak: ”Kalkacam da gidecäm kendi bobama”, genä bizdä nesa diişilyer islä tarafa dooru. Eer yaparsak kimä sa nesa iilik, aaç insannarı doyuryarsak, susuzları sularsak, yada kimisa dolaşyarsak, genä var fayda. Te böölä var nicä kendimizä toplayalım en ii meyvaları. Amin.
Prot. Feodor Karakalçev