Hristos o vardı bir Adam, Angısında yoktu bişey. Biz böön bilyeriz, işidyeriz Klisedän artık iki bin yıl, bizä hep nasaat edilyer, ani Hristos verdi Canını, getirdi kurban insannar için da kurtardı bizi daymalı zeetlerdän, bitkisiz zeetlerdän. Hristos geldi da alıştırdı: verdi ilaç insannara alışmaa deyni günah yaralarından, angısınnar hepsicii sürüyer insanı cendemä. Da biz onu annȇȇrız. Yok nicä da demää, ani bitkiyadak annȇȇrız, neçin deyni bizdä böön var kaskatı üreklik ta, çetin üreklik ta — hepsicii onnar bizdä var.
Bizä annamaa bütün derinnii zor, biz annaydık bütün derinniini, başka aaramayaceydık bir da yol, bir da büük çalış, izmet. Sade bir Allahtan kaarä, izmet Allaha — sade bir o bizdä olaceydı ilk uurda. O bizdä böön diil ilk uurda. Ama nekadarsa genä da annȇȇrız, bilyeriz, neçin Hristos geldi erä, neçin O zeet çekti, neçin O gerildi Stavroza.
Kim o Hristos?
Hristos duudu bir lambda (пещера), bir yufka erdä, nerada yoktu bişey, duumadı padişah gibi. Açan Hristos çıktı nasaat etmää, Onda yoktu zenginnik, Onda sade vardı bir Laf.
Kim Onun vardı üüreniceleri?
Hristozun üürenicileri vardılar sade balıkçılar, ikär ölä fukaara adamlar, angısınnarda yoktu zenginnik, yoktu kuvet (власть). Kim ani var fukaarä, yufka bir insan, angısının yok ne zenginni, ne parası, ne da kuvedi, ondan kimsey umut etmer, ani var nicä nesa büük iş yapsın.
Te ölä hepsicii düşünyardi Hristos için. Onuştan çıvıtlara vardı yanılmak (соблазн), onnar umut edärdilär, ani gelecek kurtarıcı, angısı yapacek onnarı padişaa gibi bütün dünneyä. Onuştan onnar inanmadılar, kabletmedilär Hristozu. Urumlar, angısınnar vardılar fikirli insannar (neçin deyni onnardan geldi paalı işlär: ilaçlamak (медицина), matematika, filosofiya da) düşünyardilär insan fikirliinnen. Onnara deyni, baktıynan, ani Hristos gelyer da veryer Kendi Canını, nasaat eder — o var fikirsizlik: lääzım afedäsin günahları hepsinä, kim seni gücendirdi; senin saa yanȇna urdular, sän lääzim sol yanȇȇnı koyasın; kim seni gücendirdi diyil edi keret, ama etmiş yedi kerädak, lääzım afedäsin; dua edäsin duşmannarın için, betva etmääsin; açan sendän esteerlar almaa üstünkü rubanı, ver hepsi rubalarını – kim sendän savaşyer almaa, aldatmaa, soymaa seni, ver onnara hepsini.
Hristozun böölä nasaatetmesi, nicä demää erdekiycasına, derin fikirli insannara deyni o vardı fikirsizlik: “Nasıl böölä var nicä yapmaa? Neçin bän lääzım yapayım iilik, kim beni gücendirdmiş? Bän ona lääzım çevireyim fenalıklan. Açan kim sa bendän almış, bän da ondan lääzım alȇyım. Açan kim sa beni gücünderdi, bän da onu lääzım gücündereyim. Kim sa bana urduysa, bän lääzım geeri urȇyim. Nasıl bän var nicä seveyim duşmannarımı?”…
Bizä deyni Stavroz var Allahın kuvedi! Kim isteer kurtulmaa, kim savaşyer kurtulmaa, onnara deyni o var Allahın kuvedi. Da bunu yok nicä birisi annasın, neçin deyni böölä işleri var niceydi yapmaa — vermää canını – sade bir sevgiliklen. Onuştan geldi da verdi Kendini zeetlerä, verdi Kendini, gerildi Stavroza — bunnan kurtardı insannarı. Bunu var niceydi yapsın sade Sevgilik. Amin.
Prot. Feodor Karakalçev
